Już w starożytnej Grecji, Egipcie i Indiach wykorzystywano miedź do leczenia zmian skórnych, zapobiegania rozwojowi chorób i infekcji. Egipcjanie stosowali na przykład maści z dodatkiem miedzi. W staroegipskim podręczniku medycznym "Smith Papirus" około 2600 - 2200 roku p.n.e. przedstawiono zastosowanie miedzi do odkażania ran klatki piersiowej oraz wody pitnej. Ale to nie koniec, bo minerał ten stał się popularny w medycynie pod koniec IX wieku. Wówczas używano różnorodnych preparatów z jego dodatkiem do leczenia wielu różnych chorób i dolegliwości.
Poza tym jednym z problemów placówek medycznych są częste zakażenia szpitalne. Dlatego placówki medyczne poszukują skutecznych rozwiązań, by zmniejszyć ilość chorób zakaźnych przenoszonych drogą kontaktową.
Przeprowadzone badania naukowe potwierdzają, że miedź działa przeciwdrobnoustrojowo oraz unieszkodliwia bakterie i wirusy. Wiele badań i testów klinicznych na całym świecie dowodzi, że miedziane powierzchnie działają silnie bakteriobójczo, ale również znacznie obniżają ryzyko wystąpienia kontaktowych zapaleń skóry.
Miedź w przemyśle medycznym
Choroby można przenosić na różne sposoby. Aby zminimalizować ryzyko kontaktu z nimi, szpitale wiele lat temu wprowadzały miedziane poręcze, krany, klamki i uchwyty do drzwi, sztućce czy naczynia. Ich zastosowanie ma na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się chorób. Niezwykłe właściwości antybakteryjne miedzi znane są już od stuleci. Miedź ma wiele przydatnych właściwości, a dla przemysłu medycznego jej właściwości przeciwdrobnoustrojowe są najcenniejsze.
Stosowane podczas operacji medycznych narzędzia muszą być trwałe, wytrzymałe i niezawodne, dlatego wiele z nich powstaje z dodatkiem wysokiej jakości miedzi. Jest to materiały ekologiczny, który można poddać recyklingowi.
